Met trots kan ik zeggen dat het mij is gelukt. Ik ben nu langer dan 1 jaar gestopt met roken. Maar nog steeds kan ik mijn eerste en laatste sigaret goed herinneren. Laat ik beginnen met mijn eerste sigaret.
Kriebels naar een sigaret
Ik was denk ik net 14 jaar toen de kriebels naar een sigaret begonnen. Zelf heb ik altijd al gevonden dat ik roken een keer moest uitproberen. Toen der tijd leerde ik een meisje kennen uit mijn jaar. Dit meisje was al een keer blijven zitten en was wat ouder dan mij. We werden vriendinnen en deden vaak samen dingen. Ook rookte zij toen al, waarschijnlijk omdat iedereen in haar gezin dat ook deed. Mijn ouders rookten overigens niet.
Maar goed, die vriendin van mij rookte dus. Een avond zat ik op MSN met haar te praten over van alles en nog wat. Toen kwam het onderwerp roken opeens aan bod. Mijn vriendin vroeg aan me: “Zullen we morgen samen gaan roken?” Volgens mij twijfelde ik op dat moment niet eens over mijn antwoord want ik typte meteen ja. We maakten de afspraak om de volgende dag op school in de pauze te gaan roken. Helemaal nerveus ging ik naar bed want morgen ga ik roken!
Mijn eerste sigaret
Eenmaal op school was alles gewoon normaal. De tijd voor de pauze ging veel te snel voorbij en ik was wel lichtelijk nerveus. Ik kwam mijn vriendin tegen in de gang en ze vroeg aan me of ik er klaar voor was. “Natuurlijk,” riep ik en we gingen op weg naar buiten. Daar liepen we dan over het schoolplein richting de uitgang. Ik voelde me onwijs aangekeken door de oudejaars. Dit gaf mij wel een goed gevoel. We hadden toch maar mooi de aandacht van alle oudere leerlingen.
En daar stonden we dan buiten het hek met voor mijn gevoel alle ogen op ons gericht. Mijn vriendin bood me de sigaret aan. Ik twijfelde niet meer en ik nam de sigaret aan. Ik kreeg daarbij een leuke roze aansteker van haar. “Om je eerste sigaret speciaal te maken en nooit meer te vergeten,” zei ze erbij.
Gepakt!
Speciaal dat werd het zeker! Ik probeerde mijn sigaret aan te steken, waarvoor ik wel een paar pogingen nodig had voordat het lukte. Opeens hoorde ik een hek openslaan en iemand jongedame roepen. Ik gaf er geen aandacht aan want niemand die mij hier kent. Toch hoorde ik nog een keer iemand jongedame roepen. Ik besloot me maar om te draaien om te kijken wie er nou toch zo aan het schreeuwen was. Ik draaide me dus om en keek recht in de ogen van mijn brugklascoördinator. “Ben jij nou aan het roken?” vroeg ze. “Ja” piepte ik.
Op dat moment pakte ze de sigaret uit mijn handen en drukte ze hem uit op de grond. “Naar binnen!” riep ze. Natuurlijk had heel de school dit moment gezien. Toen ik terug door de school liep staarde iedereen mij na en had het erover. Ik schaamde me kapot.
Ik werd meegenomen naar een kamertje waar ik moest blijven wachten op de brugklascoördinator. Ik heb daar zeker wel een half uur moeten wachten tot er iemand met me kwam praten. Ik mocht pas naar huis wanneer ik aan mijn brugklascoördinator zou beloven dat ik het zou vertellen aan mijn ouders. “Oké” antwoorde ik. Wel moest ik nablijven tot half 6 die dag. Gelukkig was de school aardig leeg toen ik wegging.
Toen ik eenmaal thuis was heb ik het ook aan mijn ouders verteld. Na die dag heb ik een hele lange tijd geen sigaret meer aangeraakt, maar het bleef kriebelen. Een tijdje later ben ik dan ook toch begonnen met roken.
Toch nog de fout in
Ik heb zeker in totaal 4 jaar gerookt. In het begin rookte ik echt veel. Overal waar het maar kon, in de pauzes op school, op me werk, bij vriendinnen thuis, uit het raam van mijn kamer, in de kroeg noem maar op.
Een tijdje later begon ik met rugby spelen. Dit is een fysieke en zware sport waarbij je een goede conditie nodig hebt. Na 2 jaar stilzitten en roken als stoomtrein was mijn conditie dus slecht. Daardoor begon ik aan mijn eerste stoppoging. Dit mislukte, maar ik ben hierdoor toen wel veel minder gaan roken.
Waarom stoppen?
2 jaar later zat ik bij mijn vriend thuis tv te kijken. Er kwam een vrouw voorbij die bijna haar hele leven lang al rookte. Ik schrok van hoe de vrouw eruit zag. Een gerimpelde huid, gele tanden en haar huid had ook een grauwe uitstraling. Kortom die vrouw zag er gewoon niet uit.
Later in het programma werd ook duidelijk dat de vrouw kanker had. Al deze slechte dingen waren haar overkomen door het roken. En voor het eerst drong het tot me door: dit kan ik ook zijn! Ik kan ook over 5 jaar in dat programma zitten met kanker of problemen met mijn longen of noem maar op.
Ik ben opgestaan van de bank en gooide resoluut mijn pakje sigaretten weg. Weg ermee, ik stop! En dat is me gelukt. Na dat moment heb ik nog 1 keer een hijs genomen van een sigaret, wat ik helemaal niet lekker vond.
Helemaal rookvrij
Ondertussen ben ik al een jaar gestopt en goed dat ik mij voel! Me huid is mooi egaal en heeft een gezonde uitstraling, ik heb een super goede conditie, mijn kleren en huis stinken niet meer naar rook, ik hou geld over voor leuke dingen noem het maar op. Stoppen met roken is 1 van de beste beslissingen die ik ooit gemaakt heb.
Natuurlijk heb ik het wel eens moeilijk als ik me verveel of in de kroeg zit. Maar als je iets echt wil lukt het ook. Ik vind het zwak van mensen als het ze niet lukt, want je krijgt er zo veel goede dingen voor terug.
Dus mijn advies aan alle rokers: Stop ermee! Je kunt het.